Rusty Zinn (US) feat. Big Pete & Marc Tee |
club: KTBA artist: Rusty Zinn |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Freddie |
|
Bijna wordt voor januari op 'delete' gedrukt dus gaat het in alle zeven haasten naar Vlierden om bij 'KTBA' het eerste concert van het jaar ginds te gaan meepikken. Op de affiche bij Theo en Maarten staat niemand minder dan Rusty Zinn. Deze in het zuiden van Californië opgegroeide bluesgitarist is nog maar 46 en voor blues is hij dan nog maar net de term 'youngster' ontgroeid maar toch heeft deze gitarist al meer dan geschiedenis geschreven. Op zijn conto staan zes albums en door de jaren heen werkte hij samen met o.a. Mark Hummel en Kim Wilson. Geen van beiden konden er helaas bij zijn voor deze 'Europese Tour' dus werd beroep gedaan op één van de meest gewaardeerde harpers van Nederland, Big Pete! Naast zijn landgenoot bassist Roelof Klein, die me op het gebied van podium-attitude meer en meer aan Joseph Pope III doet denken, krijgen we ook 'Twee Belgen' op het podium en dan hebben we het niet over onze legendarische new-wave band van de helaas van ons heengegane Rembert De Smet. Nee, deze 2 landgenoten zijn op zijn minst 'blues-legends' in België en luisteren naar de namen van 'Willy 'Wuff' Maes aan de drums en gitarist Marc Tee. en wat zijn we blij dat we 'Tee' nog eens mogen horen, iets wat de ganse zaal achteraf zal gaan beamen.
De zogezegd 'begeleidende band' opent hier vandaag de debatten zonder Rusty Zinn en het is Big Pete die het eerste vocale gedeelte voor Eindelijk werd dan het woord gegeven aan diegene waarvoor de meesten onder ons naar Vlierden waren afgezakt en opende Rusty Zinn met Howling Wolf zijn 'Little Red Rooster' aka 'The Red Rooster' uit 1961. Nadien volgde ook nog 'You Don't Have To Go' en dat nam Rusty precies wat al te letterlijk want eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het concert verder gedragen werd door de band en zo gingen we richting einde eerste set.
Op de vraag of er daarna verzoeknummers waren klonk het in de zaal van Jimi 'f*ckin' Hendrix' maar antwoorden Rusty Zinn, Big Pete, Marc Tee, Wuff Maes en Roelof Klein met een Mambo'ke waarna het concert een beetje wegzakte naar een veredelde jam sessie. Voldoening? ja en nee al hoop ik dat de 'fee' voor Marc Tee werd aangepast ;-) en zo eindig ik voor deze 'white men's blues' met een girl power quote "It Ain't What You Do (It's the Way That You Do It)".
more pics on |
Sinds een tiental jaren is Rusty Zinn ook de paden gaan bewandelen van reggea wat hem in 2007 het album 'Reggeablue' deed uitbrengen. Twee jaar later, in 2009 volgde het in Jamaica opgenomen 'Manifestation' en in 2015 ging hij volledig uit de bol met 'The Reggea Soul of Rusty Zinn', een album dat werd opgenomen op het 'Rockbeat' label. Rusty Reggea on tour en dus vanmiddag in Hotel Thijssen te Vlierden. Nu voor mij mag er wel wat reggea bij want ook 'Reggea Got Soul' maar we hopen dat het toch bij blues blijft. Ondanks de immense concurrentie is de zaal van 'Hotel Thijssen' lekker volgelopen en daar zal ongetwijfeld de naam van Rusty Zinn wel met te maken hebben.
zijn rekening neemt met nummers als 'My Backscratcher' uit zijn laatst verschenen album 'Live At Bluesnow'. Nadien is het woord aan Marc Tee met 'I Feel So Bad' van Chuck Willis uit 1953, en als Elvis het destijds mocht 'pikken' waarom dan Marc Tee niet? Onze Marc gooide nog even wat zout in de wonde door te vragen of onze noorderburen al over hun kater heen waren en dan doelde hij zonder meer op het WK veldrijden al kon Matthieu met zoveel pech zijn kansen uiteraard niet gaaf houden.
Voor het begin van de tweede set werd het wel even wachten en leek het wel of er iemand aan de zuurstof moest. Eindelijk opende Rusty Zinn en band terug met het instrumentale 'Don't Lose Your Cool', het nummer waarmee Albert Collins zich in 1983 de analen inspeelde en dan... Are You Ready for some 'Low Down Blues' was de vraag van Big Pete en dan had hij het niet over de Hank Williams' song uit 1954. Met zijn Low Down bluesje zakte de 'spirit' ook een beetje uit de set en moesten we wachten tot 'onze' Marc Tee het vuur terug aan de lont stak met enige rock 'n roll. Na deze heropflakkering leek het even of ze met z'n allen het noorden kwijt waren en dus tijd voor een 'crisis vergadering'. Het moment ook voor Rusty Zinn om zich terug te laten opmerken met een fraaie solo want het was toch tenslotte voor hem dat we hier waren. 
